boven
 

Teksten

HOME INLEIDING FUNCTIE ONTSTAAN EN EVOLUTIE OPBOUW TEKSTZIJDE VERZAMELTHEMA'S

 

Hieronder vind je een bloemlezing aan teksten die voorkomen op bidprentjes. Ze kunnen je misschien helpen bij het opstellen van een tekst. Je kunt navigeren naar verschillende thema's en schrijvers. Bij elke tekst staat het sterftejaar en de geboortedatum vermeld.
De teksten worden regelmatig aangevuld.

ALGEMEEN

Teksten zonder naam van de schrijver: klik op 'algemeen'.

Teksten met vermelding van de naam van de schrijver: navigeer in de alfabetische menubalk.

 

 

LIJDEN

PLOTS AFSCHEID

OMA

OPA

MOEDER

VADER

KIND

 

 

 

ALGEMEEN

Naamloos

2009    °20/06/1950

Als ik ooit doodga,
begraaf me dan niet,
verstik me niet onder een zware steen.
Als ik ooit doodga,
verstik me dan niet in je tranen,
maar schep een herinnering aan mijn lach.
Strooi mijn as uit,
voor alle winden,
zodat, wat ooit mijn lichaam was,
de weg kan vinden,
naar alles wat het eens beminde

 

2008    °11/01/1930

Langs de weg van het leven
gaat de zon heel langzaam op.
De wereld moet zichzelf nog zoeken.
Een kind ontwaakt,
een mens geboren.
Langs de lange weg van het leven
voert de tijd zijn eigen strijd.
Heel diep in een mensenziel.
Het kiezen, het winnen of verliezen.
Langs de wegen van het leven,
gaat de tijd, mee met de grote klok
haar lange wijzers, genadeloos;
jaren, maanden, dagen, uren tellen
vijf vóór zeven, vijf vóór negen, vijf vóór …
Voor altijd …
Tijd van afscheid nemen, tijd van gaan.
Na de lange weg van het leven, is er
geen pijn meer, geen strijd, geen tikken van de klok
enkel nog het glashelder eeuwig morgenlicht.

 

2007    °12/09/1948

En plots valt de wereld stil,
paars en vol verdriet
je ging weg
de eeuwigheid nader
ergens dichtbij
en toch
had de dag niet gewacht.
Er was zon
en duizend bloemen
die ons vertelden
hoe mooi jij was
hoe rijk jouw liefde
en wij gingen verder
met dit verhaal
in de zekerheid
dat jouw einde
eindeloos is.

 

2007    °10/09/1929

Je handen hebben voor ons gewerkt,
je hart heeft voor ons geklopt.
Om wat je was, zijn we dankbaar,
om je heengaan treuren wij.
Het leed je te hebben verloren,
doet ons het geluk niet vergeten
je te hebben liefgehad.

 

2007    °14/06/1922

Hier sta ik dan te liften
op de weg naar God
in de regen, in de mist,
de zon die je niet ziet.
Het is een lange, grote weg
maar hij staat open voor iedereen,
gebouwd door de mensen,
met omleggingen en met hinderpalen,
Jezus heeft hem herbouwd, verlegd,
nu is hij weer recht,
ik ving te voet de weg weer aan,
er op stilstaan kun je niet.
Daar stopt plots een wagen,
mensen lachen, zingen blij,
ik spring in het wagentje,
we horen blijkbaar bij elkaar,
en dan rijden we weer voort,
het doel is een eeuwig feest,
dit was het eind
van een lange rit van leven.

 

2007    °05/07/1925

Zachtjes, heel zachtjes
ben je van ons weggegleden,
stilletjes, heel stilletjes
heb je jouw strijd gestreden.

Dag na dag
heb je van ons afscheid genomen.
Meer en meer
leefde je in vreemde dromen.

Nu zijn die dromen voorbij,
wees niet bevreesd,
je bent nu vrij.

 

2006    °27/02/1909

De laatste uren voor het einde
dan wordt die grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot aan het laatste beetje pijn.

Wat wij zo indrukwekkend vonden,
verliest zijn glans, verliest zijn zin,
maar achter de gesloten ogen,
glanst een gigantisch nieuw begin.

 

2005    °14/03/1923

Een laatste hand
een laatste blik
ik schrik
en huiver
van die kilte.
Een laatste woord
een laatste traan
voortaan
heerst tussen ons
ongrijpbare stilte.

 

2006    ° 04/08/1919

IK ZAL ‘JOU’ DROMEN

Ik zal je dromen
in het zand en de zee
een zacht ronkende BMW

in een goed glas wijn
bij ’t samenzijn

in een sterke duim
een fiere pluim

in elk gevat woord
de blik die bekoort

in handen zo freel
in tranen… te veel

ik zal je altijd blijven dromen!

 

2006    °27/12/1921

Psalm 920

Het leven is een tocht doorheen de dagen
en naar Jezus’ geest ten dienste staan;
het is het wel en wee van medemensen dragen,
stervend leven als de korrel van het graan.

‘Al wie in Mij gelooft, zal eeuwig leven!’
hebben wij van U, o Heer, gehoord.
Wij hopen op uw groot erbarmen en vergeven,
wij vertrouwen op uw eeuwig godd’lijk woord.

Wij rouwen om de mens die wij verloren:
niemand ken ons diep en groot verdriet.
Maar in zijn goedheid zal de Heer ons wel verhoren:
Hij verlaat in ’t van nood de zijnen niet.

 

2006    °08/08/1925

Nooit meer je stem
Nooit meer je lach
Nooit meer samen genieten
van een mooie dag
Niets is meer hetzelfde in ons leven
Maar het houden van jou
en alle herinneringen zijn gebleven…

 

2006    °06/06/1945

Nooit leefde je zo hevig,
nooit was je zo volledig,
zo menselijk mens

als toen je op weg ging,
je uitstrekte naar die ander,
als toen je liefhad.

Zo was je bedoeld,
zo glanzend, zo bloeiend,
zo hartverwarmend.

Dit was je grandeur,
dit was
de droom van je God

nooit leefde je zo hevig,
zo was je, zo ben je,
zo ben je voorgoed,

mens onaantastbaar.

 

2004 °26/11/1918

Afscheid nemen is moeilijk,
wetend dat woorden niet volstaan.
Elk van ons zou zijn eigen verhaal
kunnen schrijven
over wat je voor ons was,
nog voor ons ben, en blijven zal.
Woorden volstaan niet
om de vrouw
te beschrijven die je was.
We hebben met je geleefd,
we hebben van je gehouden.
Jij van ons.
Het was goed.

 

2004 °7/08/1913

Als je ouder wordt
en niet meer ziet waar je bent,
als je mensen hoort
maar ze niet echt meer herkent,
als je toch blijft strijden
om bij ons te blijven
en te leven,
dan hopen wij dat je nu
de eeuwige rust is gegeven,

en God heeft de kranke rank gevonden
en aan zijn warme muur gebonden...
voor eeuwig.

 

2004 °18/04/1943

Dit is de eeuwigheid
alles staat stil.
Laat dit nooit ophouden.
En als dit sterven is,
laat me dan stil,
niks zeggen,
niks willen,
niks doen,
niets.

 

2004 °29/06/1947

Zonder jou zo verloren, zonder jou zo verward
Zonder jou zo wanhopig, zonder jou zonder hart
Zonder jou zo ontroostbaar, zonder jou zo alleen
Zonder jou zo gebroken, zonder jou om me heen

Het is alsof je stem hier nog is blijven hangen
Net alsof je in mijn wanhoop nog zo dicht bij me staat

Zonder jou zo verslagen, zonder jou zo voorgoed
Zonder jou zo ineengedoken, zonder jou weet ik niet wat ik moet doen

Want zonder jou ben ik mezelf kwijt
Geen dag, geen nacht en geen benul van tijd
Net alsof je heel dicht bij me bent
maar nog zover hier vandaan...

 

2004 °15/03/1947

Veel waaraan ik dacht dat het tot mij zou komen
't kwam niet
Veel waaraan ik dacht dat 't mij bespaard zou worden
't werd mij niet bespaard
Maar al wat wél gekomen is
vervulde mij met vreugde
en
al wat mij bespaard gebleven is,
gaf mij de kracht om door te gaan
Maar 't werd wat veel
ineens
kon ik niet ver meer gaan
en
van 't leven doodmoe geworden
ben 'k ingeslapen
Nu ben ik wakker, hier, in buitenaardse sferen
waar tijd en ruimte samenvloeien
Laat mij aanschouwen
de zin
van wat op aarde was mijn lot.

 

2004 °07/12/1924

Zoek niet naar mijn graf.
Vraag niet wie ik ben
en of jij me gekend hebt.
De idealen die ik had,
blijven ook zonder mij bestaan.
Ik ben dood, maar leef voort
in de idealen die ik had.
En de anderen die blijven strijden,
zullen nieuwe rozen doen bloeien.
Wanneer je daarover spreekt,
spreek je over mij.

 

2004 °22/09/1918

Als je in je levensstrijd
warmte om je hebt verspreid,
als je iemand die daar treurt
hebt getroost en opgebeurd,
als je hielp waar je het kon
aan wat licht en wat zon,
als je een goed voorbeeld geeft,
heb je niet voor niets geleefd.

 

2004 °31/7/1967

Sport was je passie
je zorg, je droom
altijd verder en verder,
altijd hoger en hoger
alleen
tot aan de top.

Voor jezelf was je hard
maar voor anderen
was je de hoop
de aanmoediging
de warme handdruk
de stille aanwezigheid.

Je was...
tot je niet meer kon...
je droom.

 

2004 °20/05/1942

De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven.
De leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven.
Maar veel fijne herinneringen
verzachten onze smart.
Voorgoed uit ons midden
maar altijd in ons hart.

 

2006 °07/10/1937

Aan het begin van de avond
hield hij op met z'n bestaan
met z'n vrouw en kinderen om
hem heen
is hij heengegaan.

Wat we wilden zeggen
was allemaal al gezegd
zachtjes heeft hij z'n
vermoeide lichaam neergelegd.

Helaas er was geen tijd meer
om te praten
op die zaterdag heeft hij ons
verlaten
alles waarvoor hij in z'n leven
vocht
we hopen dat hij zal vinden wat
hij zocht.

 

2006  ° 09/04/1915

Als bloemen
vertellen van vreugde
als de nacht
lief zijn verzoet
als muziek
een lied zingt voor gevoelens
en als vogels
lente komen melden
dan komt blijzijn boven
en woorden vinden zich te broos

zo is het
als mijn gedachten vleugels krijgen
en ik terugdenk
aan jouw dagen.

 

2004  ° 29/01/1922

Je zoekt mij in vergeelde foto's
op mijn kamer ben ik niet.
Je denkt: dat was het dan,
't is uit, voorgoed gedaan.

Ik weet: voor wie nog blijft
is 't niet te vatten.
Maar weet: ik voel me vrij
ik werd opnieuw geboren.

Zoek mij niet in je verdriet
maar vind mij in gedachten over vroeger,
troost je in het tikken van de tijd
die ons weer saam zal brengen,
ooit.

 

2004  ° 26/06/1919

Denk aan mij terug
maar niet in de dagen
van pijn en verdriet.

Denk aan mij terug
in de stralende zon
hoe ik was
toen ik alles nog kon.

 

2004  ° 02/08/1922

De dingen van het leven
zijn licht of zwaar gegaan,
als een prieel van bloemen
bedauwd met menig traan.
Nu vouw ik mijn handen samen,
voor immer vallen mijn ogen toe.
Ze waren van 't harde strijden,
van 't angstig wachten toch zo moe.
Maar als ik 't leed van anderen
vol liefde heb verstaan,
dan mag ik vol verrukking
in 't eeuwig licht naar God toegaan.

 

1997  ° 17/04/1914

Nee, je bent niet dood
maar zachtjes ingeslapen
voor een hele verre reis
boven de hoogste wolken
achter de verste sterren.

Kom, vertel ons eens wat
zoals toen op zondagmorgen
samen rond de koffietafel
heerlijk bij mekaar.
Wat kan je beter wensen.

Op één van je laatste dagen
heb je ons je 'testament' gegeven:
'Maakt dat ge goed overeenkomt'.
We hebben onze hand in jouw hand gelegd
en een blik was voldoende.

 

1997  °08/02/1928

Nu jij er niet meer bent
zoals wij je kennen
nu je voor ons anders bent
en toch

dromen we
draaien we de klok terug
en vinden je

in woorden van Van Dale
in schalkse humorzinnen
in kleine en grote karweien
in kinderen en wat zijn leren
in gedachten rijk en recht
in ons diepste zijn

zo blijf je
zo word je

voor altijd
van ons

en toch

 

1997  °29/09/1920

Sterven is kilte ervaren
waar gisteren nog dromen
geweven werden ...

Sterven is de plannen opbergen
die gisteren nog toekomst boden ...

Sterven is onderdanig knielen voor God
waar je gisteren nog op eigen kracht rekende.

 

2004  °10/11/1921

Het afscheid.

Het huis is nu leeg en kil.
De tijd staat er stil.
Het beste van je leven
heb je hier gegeven,
ten dienste van iedereen,
nu is het stil om je heen.
We blijven jou gedenken
als een herinnering
vol geschenken.
Met dank voor wat je ons gaf,
je leven, je liefde en ontzag.
Je zal altijd bij ons blijven,
we houden van je, nu en altijd,
tot de dood ons scheidt.

 

2004  °01/07/1927

wat een verhaal
wat een weg
wat een berg
nu begint
een nieuwe weg
naar iets moois
naar iets nieuws
ik begin eraan
tot ziens ...
en "ooit" komt dat moment
het weerzien
ik hou op mijn manier van jullie
van jullie allemaal
tot dan

 

2004  °21/12/1932

Goed zijn
dag na dag,
vol inzet haar leven lang
in eenvoud
zichzelf vergetend.
Niet willen vragen,
niet willen klagen.
Tot aan het einde toe zo gebleven.
Dat was haar leven.
Veel heb je ons gegeven,
veel heb je voor ons betekend.
Plotseling uit ons leven verdreven
blijf je in ons hart leven.

 

2004  °08/1919

Indien ik je dragen kon
over diepe grachten
dan droeg ik je
uren en dagen lang.

Indien ik de woorden kende
om antwoord te geven
dan praatte ik met je
uren en dagen lang.

Indien ik genezen kon
wat omgaat in je hart
dan bleef ik naast je staan
uren en dagen lang.

Maar ik ben niet groter
niet sterker dan jij
ik weet niet alles
en ik kan niet zoveel.

Ik kan je nu enkel rust geven
eeuwen en eeuwen lang.

 

2000  °13/10/1920

Het is een vreemde mengeling
van dankbaarheid, weemoed en verdriet.
een diep gemis aan al het moois
dat jij ons achterliet.

Wie slechts voor anderen heeft geleefd
en 't beste voor zichzelf gegeven heeft.
Wie stil en oprecht God's wegen is gegaan
mag in vrede d' ogen sluiten, moe maar voldaan.

Vaak nog zullen we je noemen
zelfs de stilte spreekt je naam.
Dankbaar willen we je roemen
voor wat je voor ons hebt gedaan.

Het is een verstandig man die
hoewel niets aan zijn oog ontgaat
zich bezadigd schikt in 't lot
en al wie hem hier lief is
toevertrouwt aan God.

 

2000  °08/07/1939

Al onze mooie dromen,
dat je terug naar huis zou komen.
Al wat we je wilden geven,
was een gezond en gelukkig leven.
Maar je verloor de strijd
nee, ze gaven je niet meer tijd.
Nog steeds zien we je staan,
ook al ben je stilletjes van ons heengegaan.
Vergeten kunnen we je niet
en nu blijven we achter met ons verdriet.

 

2006    °24/10/1916

Je ging,
maar je bent niet echt dood,
want ik zal aan je denken.

Als het leven arbeid vraagt,
en ik moe ben maar voldaan,
dan zal ik aan je denken.

Als ik de waarheid hoor,
en de eenvoud gadesla,
dan zal ik aan je denken.

Als het even moeilijk wordt,
maar humor helpen kan,
dan zal ik aan je denken.

Als ik eenzaam achterblijf,
en de herinnering niet meer delen kan,
dan zal ik aan je denken.

Als pijn mijn laatste vriendschap wordt,
en ook ik plots niet meer kan,
dan zal ik aan je denken.

Als op een dag,
ook ik moet gaan,
dan zal ik aan je denken.

 

2005    °05/12/1924

Een laatste blik,
een laatste zucht,
toen ging je heen.

Een lege huls
je lichaam,
dood en onbewoond,
maar jij,
jij bent hier niet meer.

Je ging een nieuwe wereld binnen,
een lichaamloze wereld,
waar geen zwaarte is,
geen pijn en geen verdriet.

Je werd er opgewacht,
omarmd en stralend begroet:
geen mens sterft immers alleen.

Je gaat beginnen
aan een nieuwe weg
een nieuw en lichtend leven,
vol vrede, vol liefde.

Ik geef je al mijn liefde
mee voor onderweg.

 

2005    °24/12/1922

Wanneer het straks dan toch nog herfst gaat worden
zullen de bomen er wellicht wat kaler uitzien,
nu je er niet meer bent, na al die jaren van pijn,
omdat je wereld steeds kleiner werd.

Wanneer het later winter wordt
zal het wellicht toch warm zijn rond het vuur,
nu je ons zoveel om te herinneren naliet,
zoveel om te vertellen, te koesteren.

Wanneer het dan weer lente, zomer wordt
zullen bloemen opnieuw ontluiken,
nu je, tot we elkaar terugzien,
geborgen blijft in de palm van Gods hand.

 

2005    °24/02/1924

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht,
hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht.

Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven,
heb je ons een heel stuk geluk
en ontzettend veel liefde gegeven.

 

2005    °01/12/1930

Huil niet om mij,
ik heb mijn doel bereikt.
Waar kan een gelovig mens
tenslotte beter zijn
en veiliger geborgen
dan in de eeuwigheid
van vrede, liefde, God?

Huil niet om mij,
mijn lijden is ten einde.
Voor mij geen zorgen meer,
geen angst en nooit meer pijn.
Wil niet verdrietig zijn
zoals soms mensen doen
die weten van verlies
maar vreemd zijn aan ’t gewin.

Huil niet om mij,
ik kreeg wat ik verlangde:
de vrede, die uit God is, is mijn deel.
Laat dat ’n troost zijn
voor die achterblijven.
Er komt ’n uur, waarop wij allen
verenigd zullen zijn in God,
de God die liefde is.

 

2005    °03/07/1919

Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
en zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren, je blijft
iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven.
Niemand wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet echt weg.

 

2005    °14/08/1921

Het doet ons pijn om afscheid te nemen…

Onze hoop was zo groot
dat je nog enige tijd bij ons mocht zijn…
maar het is anders geworden…

In deze mooie dagen van ’t jaar
heeft jou heengaan
ons diep in ’t hart bedroefd.

Het is stil geworden in huis.

Je blijft voor ons wat je altijd
bent geweest,
een minzame, trouwe toeverlaat
die voor alles en iedereen een
oplossing hielp zoeken.

Houd ons samen in liefde
nu je zelf bent thuisgekomen
bij de Bron van alle liefde.

God zegene en beware je!

 

2005    °13/11/1933

Je mag nu slapen…

Je mag nu slapen, ga in vrede,
jij hebt nu genoeg doorstaan.
We hebben voor je rust gebeden
al laten we je niet graag gaan.

Nooit zullen we vergeten,
wie jij was en wat je deed.
Je hebt een zware strijd gestreden.
Wie kan vermoeden hoe jij leed?

Maar weet dat jij in geloof mag beleven
dat God er is en op mensen wacht.
al moet je veel uit handen geven,
bij Hem vind jij weer nieuwe kracht.

Wij kunnen niet aanschouwen,
wat ons verstand te boven gaat.
toch zegt ons hart en ook het jouwe
dat God geen mens in nood verlaat.

 

2004 °23/04/1928

Als jij gaat en ik kan niet mee,
zijn we niet meer te saam.
Als jij gaat en ik kan niet mee,
leer mij dan hoe ik zonder jou kan bestaan.
Als jij gaat en ik kan niet mee,
zal ik nog eenmaal mijn hand,
op de jouwe leggen.
Als jij gaan en ik kan niet mee,
zal ik zachtjes tot je zeggen:
"Vaarwel,
vaarwel mijn levensgezel".

 

2004 °18/12/1920

Ga nooit heen zonder te groeten
Ga nooit weg zonder zoen
Wie het noodlot zal ontmoeten
Kan het niet meer doen
Ga nooit weg zonder te praten
Dat doet een hart soms zo'n pijn
Wat je 's morgens hebt verlaten
Kan er 's avonds niet meer zijn

 

2004 °01/11/1924

Als ik je naam
in het zand
had geschreven
hadden de golven hem
na korte tijd uitgewist.

Als ik je naam
in een boom
had gegrift
was de schors
met de tijd
vergaan.

Als ik je naam
in marmer
had gekapt
was de steen
na veel tijd
gebroken.

Maar ik heb je naam
in mijn hart geborgen
en daar wordt hij
voor de eeuwigheid
goed bewaard.

 

2004 °03/04/1931

Huil niet aan mijn graf.
Ik ben daar niet.
Ik slaap niet.
Ik ben duizend winden die waaien.
Ik ben de diamanten glinstering op sneeuw.
Ik ben het zonlicht op rijpend graan.
Ik ben de zachte herfstregen.
Als je in de morgenstilte wakker wordt
ben ik de snel opstijgende vlucht
kalm rondcirkelende vogels.
Ik ben de vriendelijke ster die 's nachts schijnt.
Huil niet aan mijn graf.
Ik ben daar niet.

 

2004 °11/07/1929

Ik zal de merel niet meer horen
geen druiven plukken in de tuin.

Ik zal de noten rapen van tevoren
mijn huizen vallen wel in puin.

Ik wil bij U zijn mijn Heer en God
voor eeuwig en altijd.

 

2004 °12/11/1921

Wat rest het leven als je niet meer weten mag.
Wat geeft de vreugde zonder lach.
Wat zijn de tranen, bodemloos verdriet,
dat geen mens nog ziet,
glijden langs... heen,
momenten, woorden als voorheen
doch geen herinnering wordt nog gemaakt,
enkel nog flakkering bewaart,
als plotse hoop gekomen
echter 't zijn maar dromen.

Langzaam ben je van ons weggegleden,
elke dag een beetje meer,
telkens werd je weer iets ontnomen,
dat deed jou en ons zeer,
het is een gemis,
een stille pijn,
dat je nooit meer bij ons zult zijn.

 

2010 °29/06/1942

"Ik kan niet blijven
vrienden
de dood ontbood mij
tot zijn kring

vergeef mij
dat ik achterlaat
wat ik zozeer
heb liefgehad

mijn huis, mijn stad,
mijn straat,
en u
mijn eigen hart."

 

2009 °29/04/1925

je hebt ons allemaal op weg gezet
op weg naar meer kennis
op weg naar meer genieten
op weg naar meer leven

nu ben je zelf vertrokken
voor de laatste keer onderweg

je hebt ons leven lang gekleurd
en je bent niet in enkele woorden te schetsen

je vertrek tekent ons dan ook meer
dan we ons momenteel kunnen inbeelden

voor ons wordt het nu een stiller leven
en begint het stilaan te dagen
dat we je gaan missen

mo vint toch
we gaan je missen

 

2009 °03/05/1939

Onzichtbaar

een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint

 

2006 °01/08/1915

Wanneer je doodgaat, hoef je niet te sterven,
als er maar enkele mensen je warmte en liefde erven.
Wanneer je sterft, verdwijn je niet,
want zovele herinneringen blijven,
ook na de fase van verdriet.
Afscheid nemen is een wandeling,
en daar waar de wolken in de hemel schuiven,
blijf je staan en kijkt om,
want je wil nog even wuiven
naar je kinderen, kleinkinderen,
familie en vrienden...

 

2004  ° 21/12/1912

Ik ben op reis
al weet ik niet waarheen
maar ergens stond geschreven
dat ik deze weg moest gaan
en al aarzel ik soms even
langs die eindeloze baan
toch weet ik
Iemand ging me voor
en daarom
ga ik door.

 

2004  ° 30/04/1926

Een lieve man heeft ons verlaten.
Eenvoudig was hij:
eenvoudig was zijn leven hier.
Hij blijft een voorbeeld voor ons allen:
goed, vriendelijk, gedienstig en bescheiden.

Zijn grove handen stonden naar het werk.
Blijkbaar was hij nooit moe.

Wij zullen je missen.

 

1997  °13/05/1944

We hadden in het leven nog een zee van tijd
Tijd om te beminnen en bemind te worden
Tijd om vader te zijn met zorgzame wenken
Tijd om vriend te zijn en vriendschap te beleven

We hadden in het leven nog een zee van tijd
Tijd om oude meubels door je handen herboren te zien
Tijd om te reizen en te genieten van kleine dingen
Tijd om het schone in de natuur, in je eigen tuin

Luc, we danken je omdat je ons hebt leren tijd maken,
Om rechtvaardig en sociaal te zijn
Om een gegeven woord nooit te breken
Om te begrijpen dat tijd eeuwig is.

Luc, "In die tijd" zullen we je niet vergeten.

 

1997

De dood betekent helemaal niets.
Ik ben alleen maar de kamer hiernaast binnengeglipt.
Ik blijf ik en jij blijft jij.
Wat we voorheen voor elkaar waren,
dat zijn we nog steeds.
Noem me bij mijn oude vertrouwde naam,
spreek me aan op de gemoedelijke toon van vroeger.
Verander je toon niet,
hul je niet in somberheid of treurnis.
Lach zoals we altijd lachten
met de grapjes die ons verblijdden.
Bid, glimlach, denk aan me, bid voor me.
Laat mijn naam altijd de oude zijn,
spreek hem eenvoudig uit,
zonder enige schaduw erover.
Het leven betekent nog wat het altijd heeft betekend.
Het blijft wat het altijd was:
de gang der zaken wordt niet onderbroken.
Waarom zou ik uit je hart zijn zal ik uit je oog ben?
Voor de tijd die het nog zal duren wacht ik op jou,
ergens heel dicht, juist om de hoek.

 

2000  °22/10/1924

God,

Gij zijt mijn aanvang
en mijn einde
daartussen ligt naar u de tocht,
steeds ongemeten,
steeds in nevel
tot aan de allerlaatste bocht.

Een weg van jubel
en verlangen,
van afscheid, aarzeling en pijn,
met onverwacht
vertrouwde sporen
van stappen, die de uwe zijn.

Bij elke pauze
weer ontworteld,
uit klein geluk gelicht,
voel ik mijn wezen
aangezogen
naar uw oneindig vergezicht.

 

2000  °06/11/1924

Hij hield van gewone dingen,
eenvoudige vriendschap,
rechtvaardigheid,
even helpen waar het kon,
een open deur,
een gastvrije tafel
en van samenzijn.
Zo leeft hij voort in allen
die hem liefhebben.

 

2000  °05/06/1917

Ik voel nog in mijn hand,
het laatste drukken van je handen.
Daarin lag nog wat leven,
daarin lag reeds de dood.
Daarin lag al die liefde,
sedert jaren ons gegeven,
die gij in ene drukking nu
voor eeuwig in mij sloot.

 

2000  °15/08/1966

Wit,
als de orchideeën in je handen,
slaap je,
je adem vergleden
tot bevroren stilte,
je ben niet dood, slechts op reis,
ooit en ergens,
zien we je terug,
je glimlach vertelt het ons,
maar nu missen we je,
en dat doet pijn

 

2000  °31/01/1933

Alles gaat voorbij...
maar niets gaat over.

De weg is vreemd
zo onverwacht,
geen woord van afscheid
geen kus vaarwel,
zovele vragen
een antwoord
dat niet komen zal.
Gekleurde herinneringen,
je warme stem,
je lach
en altijd een beetje fier.
Jou missen zal moeilijk zijn.

 

2004  °03/04/1919

Waar zal je zijn?
In het geheim van de sterren
waar we samen naar kijken
of misschien in het lied van de wind?
En als het lente wordt in die kwetsbare tint
van een kortstondige bloesem?

Waar zal je zijn,
als we zwijgzaam van verdriet,
opnieuw je voetstappen horen
en hoe je zachtjes de deur sluit
zoals gewoonlijk?
En toch, wij vinden je niet.

Misschien heb je
ergens iets achtergelaten,
een briefje, zomaar in een la,
met een voorzichtig bericht.
Dat je er straks wel zal zijn,
omringend op jouw manier,
maar onaantastbaar voor ziekte en pijn.

 

2004  °01/12/1935

Gedaan wat je wilde doen.
Gezegd wat je wilde zeggen.
Gezien wat je wilde zien.
Het had veel langer mogen duren.
Maar je hebt genoten van je hele leven.

 

2004  °15/10/1926

Als ik sterf
hoop ik dat je bij me bent
dat we elkaar
laten voelen
wat ons samenzijn betekent
voor elkaar
als ik sterf
neem dan m'n hand
in de jouwe
en vertel me van onze
liefde
die eeuwig is en blijft
en als ik sterf
treur niet
maar luister naar de stilte
kijk naar een bloem
en heb je medemens lief
en dan zal ik gelukkig zijn.

 

2000  °02/01/1931

Ze zeggen dat het went,
maar niemand zegt wanneer.
Dus leef ik met de dag
en jij sterft telkens weer.
Want ik hou zo van jou,
afscheid nam ik niet,
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet.

 

2000  °12/07/1917

Zoals een boot langzaam
achter de horizon verdwijnt,
zo hebben we de laatste jaren
stap voor stap,
afscheid van je moeten nemen.
Zo ver we konden zijn we met je meegegaan
en hierin heb je het ons niet moeilijk gemaakt.
Je was zo oneindig dankbaar voor alles
wat we voor je deden.
Wat nu blijft zijn onze herinneringen
aan 'een lieve en zorgzame Pa'.

 

Hans Andreus

2009 °29/10/1941

Wanneer ik morgen doodga
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind
dat jong genoeg is om het te begrijpen,
vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken,
vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens,
ze zouden niet geloven dat
alleen maar een man
alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

                            Hans Andreus

 

 

Augustinus

2007    °31/05/1924

De dood is niets,
ik ben maar aan de andere kant,
ik ben mezelf, jij bent jezelf.
Wat we voor elkaar waren, dat zijn we nog altijd.
Noem me zoals je me steeds genoemd hebt.
Spreek tot me zoals weleer.
Op dezelfde toon, niet plechtig, niet triest.
Lach om wat ons samen heeft doen lachen.
Bid, glimlach.
Denk aan mij. Bid met mij.

Spreek mijn naam uit thuis zoals je altijd gedaan hebt,
zonder hem te benadrukken,
zonder zweem van droefheid.
Het leven is wat het altijd geweest is,
de draad is niet gebroken.
Waarom zou ik uit je gedachten zijn?
Omdat je me niet meer ziet?

Neen, ik ben niet ver.
Juist aan de andere kant van de weg.
Zie je, alles is goed.
Je zult mijn hart opnieuw ontdekken
en er de tederheid terugvinden,
zuiverder dan ooit.
Dus droog je tranen.
Huil niet als je van me houdt.

                                                     Augustinus

 

 

Phil Bosmans

2008    °29/04/1930

Ik ben niet dood

Ik ben niet dood.
Ik ben gewoon naar de andere oever.
Het leven verandert.
Het wordt ruimer, voller, inniger,
geen begrenzing en geen beperking meer,
geen duisternis en geen droefheid meer.
Er is alleen die eeuwige levensdroom
waarin ik zacht en zalig onderga.

Alles wordt ‘licht’.
Alles wordt ‘liefde’.
De aarde kan me geen pijn meer doen.
In God zijn alle wensen vervuld.
Ik kan alleen maar dankbaar zijn.
Mijn geluk is volkomen.
Ik leef.
Ik ben in vrede,
want ik ben geborgen
in de armen van een oneindig lieve God.

                                   Phil Bosmans

 

 

Ward Bruyninckx

2006    °17/05/1927

Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen en verpakken
in goede gedachten der herinnering…

Afscheid nemen
is verwijlen bij een brok leven
en stilstaan op de pieken van pijn en vreugde.

Afscheid nemen
is met dankbare handen weemoedig meedragen
al wat waard is niet te vergeten.

Afscheid nemen
is moeizaam de draden losmaken
en uit het spinrag der belevenissen loskomen
en achterlaten en niet kunnen vergeten.

                                   Ward Bruyninckx

2004 °28/07/1911

Afscheid nemen
is met dankbare
handen meedragen
al wat waard is
om niet te vergeten

                        naar Ward Bruyninckx

 

Pieter G. Buckinx

1997 °10/03/1910

Voor een dode

Wit op het witte linnen
rust uw aangezicht.
Het is of diep daarbinnen
Gods roerloos peinzen ligt.

In 't blinkend ochtendklaren
legt gij de handen saam.
Voorzichtig raak ik uw haren.

Nu los van aarde en zwaarte
vouwt gij de vleugels dicht.
Binnen uw lichaam is klaarte,
binnen uw lichaam is licht.

                            Pieter G. Buckinx

 

 

Jan Coghe

2004    °27/07/1911

De liefde verdraagt alles
gelooft alles, hoopt alles,
verduurt alles. De liefde
zal geen einde hebben.

Nu je weer ver van mij moet staan,
en ik alleen de weg moet gaan,
bouwt mijn hart een biddende brug:
we zien elkaar vol ziel terug!

                                   Jan Coghe

 

1997  °29/01/1932

Meer dan ooit
brachten we samen dagen door
en praatten wat
maar zwegen nog veel meer!

Het lijkt of
ik je fluisteren nog hoor,
nog meevoel
met je nu voorbije zeer ...

Na alles wat we samen deelden,
is mij alleen 't geloof gebleven,
het kan niet dat het nu voorgoed
gedaan is met jouw prachtig leven!

                                   Jan Coghe

2005    °21/02/1937

Afscheid nemen is een pijn
die niet geneest:
steeds draag je mee
wat is geweest!

Het is een grote troost
te weten
dat je dat alles
niet zult vergeten...

Een mens kan nooit
de dood begrijpen...
laat nu die pijn
maar langzaam rijpen

                                   Jan Coghe

 

Christof Depreiter

2006    °17/06/1979

Een brug
waar te veel verkeer op rijdt,
breekt in stukken.

En hemel
waar te veel wolken zijn,
dondert naar beneden.

Een ziel
waar te veel gevoelens vechten,
sterft langzaam af.

                        Christof Depreiter

 

 

Emiel Jozef De Smedt

2005    °06/05/1922

Heb dank, lieve Heer
voor de vele gesprekken die wij samen
hadden in de stilte van de natuur,
en ik met zwaaiende hand het zaad
mocht strooien
dat Gij met uw zegen tot leven bracht.

Heb dank, lieve Heer
omdat Gij bij de harde momenten
van tegenslag
mijn betraande ogen zag,
en mij voerde op de louteringsberg
waar de Zon mijn verdriet wegdroogde.

Heb dank, goede Heer
omdat ik het graan oogsten mocht,
voor het dagelijks brood
dat wij uit uw milde hand kregen.

Heb dank, goede Heer
voor mijn lieve vrouw,
voor allen waarmee ik leven mocht,
voor die vele lieve mensen
bij wie ik troost en sterkte zocht.

Heb dank, goede Heer
omdat ik nu rusten mag
in de aarde
die ik zo lief heb gehad,
en mijn lichaam terug mag keren
van waaruit Gij mij hebt geschapen.

                                         Emiel Jozef De Smedt

 

 

Valeer Deschacht

2005    °15/11/1925

Ons sterven voorbij

Het is niet waar
dat bij het sterven
als onze naam
voorgoed is vergeten,
alles in het niet vergaat.

Het is niet waar
dat onze liefde
die een mens deed leven,
ook in hem sterft
als wij er niet meer zijn.

Het is niet waar
dat het beste van onszelf
aan anderen gegeven,
niet verder reikt
dan ons bestaan.

                                 Valeer Deschacht

 

 

Sytze de Vries

2004    °11/09/1952

Wees mijn licht, o God
nu de nacht nabij is.
Laat mij niet los
want breekbaar ben ik
en bang.
Omvat mij,
draag mij het donker door.

Gij weet immers
van de pijn om mijn leven,
om alles wat ik brak,
alles wat ik naliet.

Draag mij dan
op de vleugels van Uw liefde,
berg mij, breng mij terecht
in de vrede
die Gij over ons hebt uitgeroepen.
Wees een Naam, een levensteken
en een vertrooster
voor wie ik achterlaat.

                                   Sytze de Vries

 

 

T. Devrome

2004    °14/04/1926

Als ik ooit dood zal zijn,
jij mij missen zou,
zomaar
op een regendag
luister dan naar
het lied van de regen
bij  het fluiten van de wind
volmaakte harmonie
en tijdloos bovenal
sluit je ogen dan
en weet dat ik bij je ben.

                        T. Devrome

 

 

Guido Gezelle

2006    °23/05/1908

‘k Heb menig menig uur bij u
gesleten en genoten,
en nooit en heeft een uur met u
m’ een enklen stond verdroten.
‘k Heb menig menig blom voor u
gelezen en geschonken,
en, lijk een bie, met u, met u
er honing uit gedronken,
maar nooit een uur zo lief met u,
zo lang zij, duren koste,
maar nooit een uur zo droef om u,
wanneer ik scheiden moste,
als d’ uur wanneer ik dicht bij u,
dien avond, neêrgezeten,
u spreken hoorde en sprak tot u
wat onze zielen weten.

                                   Guido Gezelle

 

2006    °08/09/1911

Den avond komt zoo stil, zoo stil,
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet, wanneer de dag
of waar hij is geleden.
’t Is avond, stilte… en, mij omtrent,
is iets, of iemand, onbekend,
die, zachtjes mij beroerend zegt:
“ ’t Is avond en ’t is rustend recht.”

                                   Guido Gezelle

 

2004  ° 29/06/1945

De mens en weet vandage niet
wat morgen hem zal bringen,
noch hoe noch waar de felle dood
hem in de weg zal springen.

                                   Guido Gezelle

2006    °13/06/1930

Gij hebt geleefd gelijk gij hebt geloofd
vol was uw dag van daden en gedachten,
gij hebt gewerkt met hart en hand en hoofd
uw lief en leed getorst bij volle vrachten.

Nu riep de dood ook u op Gods bevel
en schonk u ’t eindeloze leven,
nu schouwt uw geest in Gods geheim bestel
Hij heeft zichzelf als loon aan u  gegeven.

                                   Guido Gezelle

 

2004 °23/08/1913

Er is geen begrijpen
en aanvaarden is moeilijk.

Er zijn geen woorden
en ons voelen doet pijn.

Er is alleen het weten
dat haar naam in de palm
van Gods hand geschreven staat.

                                     Guido Gezelle

 

Kahlil Gibran

2004    °18/02/1921

We zullen je missen
elke dag
in kleine,
eenvoudige dingen,
maar in ons hart
zal je met ons
samen blijven.
"Want leven
en dood
zijn één
zoals de rivier
en de zee
één zijn."

                        Kahlil Gibran

 

 

Paul Hast

2009 °27/06/1937

De mooiste reis heeft maar
één bestemming:
een rustplaats vinden in
elkaars hart.
Een reis waar de jaren niet
meer tellen
maar waar één moment, één gebaar
een eeuwig leven voorspellen.

                            Paul Hast

 

 

Chris Helleputte

2004 °04/04/1934

Ik ga alvast want ik ben zo moe,
maar weet je wat ik doe?
'k Laat hier en daar een lichtje aan,
dan moet je straks, als jij ook komt,
niet door het donker gaan.

                            Chris Helleputte

 

 

Toon Hermans

2006    °12/05/1928

Zij was lang zichzelf niet meer
zij kon het niet meer aan
we hoopten
zittend rond haar bed
dat zij maar dood zou gaan.

En na haar laatste zucht was
het of zij zichzelf hervond
alsof zij op de drempel
van een ander leven stond.

‘k Ben even blijven kijken
ben even blijven staan
en voelde iets van wonder
door de stille kamer gaan.

                                   Toon Hermans

2005    °12/09/1913

Zijn wij onderweg naar “iets”
of is het maar een reis naar “niets”
leven tussen vreugd’ en pijn
zou dat werkelijk leven zijn?

Is het leven… zomaar leven
of een deel van ’t grote plan
soms kom je iets eeuwigs tegen
en héél even denk je dan:

dat het licht weer op kan stralen
uit een diepe duisternis
en da leven wordt geboren
uit al wat gestorven is.

                                   Toon Hermans

 

2006    °28/01/1928

’n Beetje

Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je,
het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op ’n keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.

                                   Toon Hermans

 

2005    °23/10/1946

Ga nooit weg zonder te groeten,
ga nooit heen zonder een zoen.
Als je het noodlot zult ontmoeten
kun je het nooit meer doen.
Ga nooit weg zonder te praten
dat doet soms een hart zo’n pijn.
Wat je ’s morgens hebt verlaten
kan er ’s avonds niet meer zijn.

                                   Toon Hermans

 

Wereld
Eerst is je wereld groot
je kunt er reizen tot en met
maar heel dicht bij de dood
is hij niet groter dan je bed.

Maar al het wonder is geschied
waarop de mensen hopen
dan gaat als je je ogen sluit
een nieuwe wereld open.

                                   Toon Hermans

 

Wat ik niet zeggen kan
en niet kan schrijven
zal ergens diep in mij
toch bij me blijven.

Ongehoord
Maar in een lieve duisternis
verbergt zich iets
dat meer dan woorden is.

                                   Toon Hermans

Rust

Te zijn, bij wie er niet meer zijn,
heel diep in je gedachten
en niet met woorden lang en luid,
kan af en toe een stille pijn verzachten,
er gaat een wonderlijke rust van uit.

                                   Toon Hermans

 

2004 °27/04/1949

Nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: het is voorbij.

Hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei
ik zal nog altijd grapjes met je maken
we zullen samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijk aan.

                                    Toon Hermans

 

2004 °20/02/1920

De laatste uren voor het einde
dan wordt de grote wereld klein,
is plotseling alles onbeduidend,
tot aan het laatste beetje pijn.
Wat wij zo indrukwekkend vonden
verliest zijn glans, verliest zijn zin,
maar achter de gesloten ogen,
glanst een gigantisch groot begin.

                                   Toon Hermans

 

2004 °13/11/1949

Al het levende is zinnig
hoe onbegrepen 't ook mag zijn,
of het blij is, droef of innig,
of het onrust is of pijn.

Zinnig is ons hopen, vrezen,
de kleinste bloem in 't lage gras,
daarom zou het onzin wezen,
als de dood onzinnig was.

                                   Toon Hermans

 

2004 °28/06/1932

Tuin

de bomen komen uit de grond
en uit hun stam de twijgen

en ied'reen vindt het
heel gewoon
dat zij weer bladeren krijgen

we zien ze vallen
naar de grond
en dan opnieuw weer groeien

zo heeft de aarde
ons geleerd
dat al wat sterft zal bloeien

                                   Toon Hermans

 

Zo'n idee

Er moet toch een plek zijn,
'n land of 'n rijk,
waar iedereen happy is,
ied'reen gelijk.
Er moet toch zo'n plek zijn,
of dacht je van nee;
ik weet het niet zeker,
maar ik heb zo'n idee.

                                   Toon Hermans

 

 

 

Juan Ràmon Jiménez

2005    °23/08/1911

De definitieve reis

… En ik zal weggaan. En de vogels
blijven zingend achter,
en mijn tuin blijft achter, met zijn groene boom,
en met zijn waterput.

Alle middagen zal de hemel
blauw en vredig zijn,
en zullen de klokken van de klokkentoren
luiden zoals nu.

Die van mij hielden, zullen sterven,
en het dorp zal elk jaar anders zijn,
en in die hoek van mijn bloeiende, witte tuin
zal mijn geest dwalen, vol heimwee.

En ik zal weggaan, en ik zal alleen zijn, zonder huis,
zonder groene boom, zonder waterput,
zonder blauwe, vredige hemel…
En de vogels blijven zingend achter.

                                                    Juan Ramón Jiménez

 

 

Muus Jacobse

2005    °04/11/1914

Oud worden dat is goed.
Al komt het ook met gebreken,
ik kom met dit leven toe.
Ik hoef geen duizend levens,
ik wil geen duizend doden,
ik heb aan één dood genoeg.
Om eeuwig uit te leven.
Als God door mij wil spreken,
doe ik mijn ogen toe.

                                       Muus Jacobse

 

 

Hanna Lam

2009 °11/05/1943

De mensen van voorbij

De mensen van voorbij,
zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij,
ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen
die wij zo graag herhalen,
in bloemen, geuren, in een lied,
dat opklinkt uit verdriet.

De mensen van voorbij,
zij worden niet vergeten.
De mensen van voorbij,
zijn in een ander weten.
De mensen van voorbij,
zijn in het licht, zijn vrij!

                            Hanna Lam

 

 

Eugene Mattelaer

2004    °12/12/1919

Kun je niet vliegen, loop.
Kun je niet lopen, ga.
Kun je niet gaan, kruip.
Maar blijf nimmer stilstaan.
Nooit dalen, immer opgaan.
Kun je niet lachten, glimlach.
Kun je niet glimlachen, wees toch blij.
Kun je niet blij zijn, wees tevreden.
Maar nooit de moed opgeven.
En immer voorwaarts streven.

                                   Eugene Mattelaer

 

 

 

Mark Meekers

2005    °30/03/1936

De enige pijn
die je ons hebt aangedaan
is dat je ongevraagd
bent heengegaan.
Maar voorzichtig klopt
vreugde bij ons aan:
eens zullen wij allen
weer samen staan.

                           Marc Meekers

 

 

Adriaan Morriën

2009 °16/03/1922

Afscheid

Zul je voorzichtig zijn?

Ik weet wel dat je maar een boodschap doet
hier om de hoek
en dat je niet gekleed bent voor een lange reis

je kus is licht
je blik gerust
en vredig zijn je hand en voet

Maar achter deze hoek
een werelddeel
achter dit ogenblik
een zee van tijd

Zul je voorzichtig zijn?

                            Adriaan Morriën

 

 

Martha A. Muusses

2004    °19/12/1946

Strooi uit mijn as
voor alle winden,
dat wat mijn lichaam was
de weg kan vinden
naar alles wat het eens beminde,
naar wolk en zee
en zich daarmee
verbinden

                        Martha Muusses

 

 

Alice Nahon

2005    °04/12/1913

’t Is goed in je eigen hart te kijken
nog even voor het slapengaan.
Of ik van dageraad tot avond
geen enkel hart heb zéér gedaan.
Of ik geen ogen heb doen schreien,
geen weemoed op een wezen lei.
Of ik aan liefdeloze mensen
een woordeke van liefde zei.
Dan voel ik in het huis mijns harten
dat ik droefenis genas,
dat ik m’n armen heb omwonden
rondom een hoofd dat eenzaam was.
Dan voel ik op m’n jonge lippen
die goedheid als een avondzoen.
’t Is goed in ’t eigen hart te kijken
en zò z’n ogen toe te doen…

Alice Nahon

2004  °15/08/1936

Daar hangt wat adem van mijn ziel
Op iedere weg, in ieder bloem
Daar blijft een beetje van mijn hart
In al de namen die ik vernoem
En voel mijn ogen, stil verwant
Aan ieders wee, aan elks verblijden
Gij, die mij leven hebt geleerd
God leer me scheiden.

                                   Alice Nahon

 

Karel Staes

2004    °04/09/1953

Het is goed
met heel veel mededogen
je ogen sluimerend te sluiten
om de mensen, om jezelf...
Je ziet wat je voordien nooit zag,
de weg die zelfzeker vóór je lag
vervaagt tot een mild verlangen.

En je ben niet langer sterk
maar klein en teder,
een zang van heimwee lokt je mee.
Je bent "op weg naar huis".

                                   Karel Staes

2006 °20/10/1933

Ik zag de hemel opengaan,
gedragen door een brede regenboog.
Ik zag nog eens je ogen opengaan,
toen ik onbeholpen naar je boog.

Ik zag je gele handen
waarin ik zacht de mijne sloot.
Ik zag je stil belanden
aan d' overzijde van de dood.

Ik zag de hemel opengaan
en jou -voor altijd- binnengaan.

                                   Karel Staes

 

Stijn Streuvels

2005    °30/08/1915

Ik heb lang en gelukkig geleefd,
mij met weinig tevreden gesteld,
niets gevraagd en veel gekregen,
en ik ben, van alle goede dingen voldaan,
zachtjes ter Gode gegaan.

                                   Stijn Streuvels

 

 

Felix Timmermans

2008    °27/05/1945

Met U zijn er geen verten meer
en alles is nabij.
Des levens aanvang glinstert weer
geen gisteren en geen morgen meer,
geen tijd meer en geen uren,
geen grenzen en geen muren,
en alle angst voorbij,
verlost van schaduw en van schijn,
wordt pijn en smart tot vreugd verheven!
Hoe kan het zo eenvoudig zijn!
Hoe kan het leven hemel zijn,
met U, o kern van alle dingen.

                                          Felix Timmermans

2004  °15/10/1939

God is als bliksem die op de rotsen slaat
als perzikbloesem, die traag opengaan,
een bergmeer tegen de avond,
of als een vallend blad,
een dauwdrop koel en lavend,
soms als een verre witte stad,
soms als ... maar ach mijn ziel,
ik weet het niet,
ik heb ineens zoveel verdriet.

                                   Felix Timmermans

 

Anton van Wilderode

2008    °18/12/1931

Zijn glimlach en zijn zorgen zijn voorbij
zijn lieve aandacht voor de aardse dingen
die door zijn hoofd en zij handen gingen
en alles wat hij was voor U en mij.

Wij kunnen vragen stellen, maar geen vraag
en ook geen antwoord, doet de pijn vergeten
die wij te samen om zijn heengaan leden
die zal blijven schrijnen na vandaag.

In zijn dapper recht getrokken spoor
naar Gods oneindig land laten wij lopen
hem achterna, die hoopte wat wij hopen
hij is niet meer dan enkele stappen voor.

                                   naar Anton van Wilderode

 

2007    °03/08/1922

Thuiskomst

Wanneer ik thuiskom is de zomer weg
vér in den vreemde, waar ik was, gebleven.
Het lover gaat al dorren in de heg
waartegen ik bedroefd september zeg
en vogels zie zwart op de lucht geschreven

en wolken die nog blijven staan, nog even,
als ik het logboek in de lade leg
tussen de leggers van een eerder leven.
Het zeil gevouwen in zijn oude reven,
de voormast neergelaten en de dreg.

                                   Anton van Wilderode

2006    °09/06/1913

En dan

En dan de dood. Eén amper ogenblik
(de leeggedronken beker valt aan scherven)
of een langdurig langzaam henensterven
(de wortelstok geleidelijk losgewrikt)?

Zal het des nachts zijn zonder ander licht
dan wat de maan laat in de kleine ruiten,
misschien een morgen als het dag wordt buiten
of binst de weldaad van de schemering?

Zal het een najaar zijn in grijs en rood,
verrukkelijk een lentedag vol vlinders
of al het koud wordt en wanhopig winter?
En dan de dood, denk ik, en dan de dood.

                                               Anton van Wilderode

 

Claire Vanden Abeele

2009 °20/10/1934

Hou me niet vast
vanaf hier
heb ik alleen te gaan
ik zal altijd
-ergens-

bij je zijn
we zijn tochtgenoten
maar hier neem ik afscheid
ik neem je lach
en je speelsheid mee
je warme liefde ook
maar

hou me niet vast
want
ik wil zoals altijd
in vrijheid
mijn eigen weg kunnen gaan

                            Claire Vanden Abeele

 

 

Antoon Vandeputte

2005    °08/11/1923

Als je later nog eens aan me denkt
vergeet dan niet
hoe wij samen het goede deden
en het moeilijke overwonnen.

Als je later nog eens aan me denkt
wil je dan, zoals vandaag,
eens heel dicht bij me komen.

Want ik zal pas echt ‘dood’ zijn
als jij dat alles bent vergeten.
Wij blijven verbonden.

                                   Antoon Vandeputte

 

 

Erik Van Lerberghe

2004    °27/07/1948

Wat heb je mij genezen van de eenzaamheid
ik ben nu niets meer dan braakliggende aarde,
open voor het uitwaaien,
uitzaaien van een uitgestrekt Toscaans dromentapijt.
Ik zing gregoriaans voor je,
alle registers open,
uit volle eigen longen.
Ik word door jou een en al wat ik bezing
bezongen.

                                   Erik Van Lerberghe

 

 

Ugo Verbeke

2004 °12/01/1946

Geheel onverwacht ging je heen
zonder afscheid te nemen
geen handdruk, geen laatste zoen
zelfs de bloemen ontbrak
de tijd hun kelken
te sluiten en te verwelken.

Wij kunnen slechts
hete tranen plengen
om ons verdriet te verzachten
onze rood-doorlopen ogen
achter deze handen verbergen
en in gedachte je beeltenis
vasthouden en bewaren
in droeve eenzaamheid.

                            Ugo Verbeke

 

 

 

Bram Vermeulen

2005    °13/02/1930

En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
’t Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.

En als ik doodga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij dat bent vergeten.

En als ik doodga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
’t Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas, als jij dat bent vergeten.

Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.

                                             Bram Vermeulen

 

 

Jan Van Nijlen

2006    °12/12/1938

In jouw ogen speelde ’t licht
van duizend zonnestralen.
Nu, aan het einde van je plicht
is men je komen halen.

‘k Zag op jouw allerliefst gezicht
omkranst door grijze haren
zozeer de stempel in ’t gezicht
van al die harde jaren.

Nu zijt ge stilletjes heengegaan
ver weg van alle zorgen,
jouw liefde blijft voor ons bestaan
diep in ons hart geborgen.

                                               Jan van Nijlen

 

 

Jozef Vandrommen

2005    °28/11/1939

Eeuwigheid

De wind leest jouw naam
in gouden nevels,
brengt mijn gedachten
over alle grenzen heen:
Dankbaar in herinnering
bewaren
al het goede uit jouw leven.
Weemoedig denken aan
de blije momenten
die we deelden.
Sterkte putten uit jouw kracht
in deze moeilijke dagen.
Geloven in een nieuw bestaan:
thuis komen bij de Vader.

                                     Jozef Vandromme

 

 

Gijs van Rode

2010 °15/11/1933

Afscheid nemen
is altijd een beetje
bijna sterven.

Kleine krassen
in het vlies van
een haperende
tijd.

Machteloos de ogen sluiten
in de vlucht
van de vogel
die verlangen
heet:

nutteloze wiekslag
in een veel te trage
tijd.

Afscheid nemen
is altijd de deur
op een kier zetten
voor het verhoopte
weerzien.

                            Gijs van Rode

 

 

Frans Verscheure

2004    °03/04/1925

De Avond

De rode dag is heengegaan
En donker komt de avond aan
De avond.
Het vers bewerkte land wordt grauw
Een zee van somber zand in rouw
't Wordt avond.
De schemering kruipt in de laan
En 't gras wordt zwart, in 't licht der maan
Bij avond.
In stad en dorp wordt licht gemaakt
't Gewoel verstikt, de straat blinkt naakt
't Is avond.
't Is avond en nu valt de nacht
De zachte nacht waarop ik wacht
Goe'n avond

                                   Frans Verscheure

 

 

Bert Wirix

2004    °11/03/1914

om de vreugde
          die we
          vonden
om de dagen
          die we
          deelden
om het lied
          dat we
          zongen
en de woorden
          die we
          dronken
in de vage schemeravond
bij het vuur van hout
en het luisteren naar de stilte
om je warmte
om je rust
om je trouw
om jezelf nog
wil ik danken

                                                Bert Wirix

 

 

 

LIJDEN

2007 °10/07/1918

Rust nu maar uit
de harde strijd is gestreden.
Je hebt het ontzettend moedig gedaan.
Wie kan begrijpen hoe je hebt geleden.
Wie kan voelen wat je hebt doorstaan …

 

2006 °01/04/1929

Zwijgzaam… stil en zonder klagen,
wilde jij je ziekte dragen.

Je vocht met al je levenskracht,
voor elke nieuwe dag en nacht.

Zo langzaam… moegestreden,
uit ons midden weggegleden.

 

2006 °09/04/1941

Waarom al dat vechten ma.
Waarom al die pijn.
Je wilde hier niet weg ma.
Je wilde bij ons zijn.
Voor jou ging het sterven niet ineens.
Je hebt er moedig voor gestreden.
Niemand kan weten wat je hebt gevoeld.
Ook niet wat je hebt geleden.
De strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht.
Je wilde nog graag verder
maar verloor dit gevecht.

 

2006 °22/03/1926

Zoals hij geleefd heeft,
in alle eenvoud en stilte,
zo is hij heengegaan.
De kleine alledaagse dingen
vormden de bouwstenen van dit leven,
dat herhaaldelijk door ziekte
werd getekend.
Hij heeft dit lijden gedragen,
de ene dag wat beter dan de andere.

 

2006 °08/10/1922

Je wilde nog zoveel
maar had niet meer de kracht.
Je ziekte had je volkomen in je macht.

Je was zo moe.
Je hebt je strijd gestreden.
Al je zorgen en verdriet
behoren nu tot het verleden.

Rust nu maar uit.
Je bent nu bevrijd van lijden,
maar ach, wat is het zwaar
van jou te moeten scheiden.

 

2004  ° 23/10/1953

Optimistisch tot het laatste
Niet moeilijk maken voor je naasten
Gesloopt van al je krachten
bleef je op een betere dag wachten
Wij waren jouw lust en je leven
Maar er is geen tijd meer gegeven
Je streed vol moed en kracht
Lieve schat, rust nu maar zacht.

 

2005 °07/02/1948

Er zijn geen woorden
voor een zieke
van wie je weet, zij redt het niet.
Je streelt haar wang
je ziet haar ogen
je bent bevangen door verdriet.
Toch ben je dankbaar
voor haar einde
dat na zoveel moedig strijden kwam.
Omdat het niet alleen
haar leven
maar ook haar lijden overnam.

 

2004 °19/10/1928

Zwaar werden de dagen
en lang duurde de nacht
hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van kracht.

Ik heb de berg beklommen
die jullie nog moeten gaan.

Huil daarom niet geliefden
ik ben in vrede gegaan.

 

2004 °23/09/1935

het verdriet was er al geruime tijd
toen die machteloze verwarringsstrijd
elke dag een stapje dichter naar het eind
elke dag een beetje van je kracht verkleind
elke dag wat zwaarder wat je torsen moet
doch als gaande wetend, eens komt alles goed

 

2004 °14/12/1917

Kom nu met uw donker, diep erbarmen.
Eindelijke Dood.
Laat dit pijnlijk lichaam in uw armen
rusten als het kind op moeders schoot.
Laat mij veilig door de schaduw uwer grote
vleugelen gedekt
slapen gaan, het moede oog gesloten
en het lichaam pijnloos uitgestrekt.

 

2009 °17/12/1944

De strijd is gestreden, jouw pijn is voorbij.
Ik probeerde je te helpen,
maar je stond er zo machteloos bij.
Je vechtlust was enorm,
je werd alleen zo moe.
Zwaar werden de dagen en
lang duurde de nacht.
Hoe moeilijk is het vechten
bij het ontbreken van de kracht.
Maar ondanks je verlies
van de strijd om het leven,
heb je ons een heel stuk geluk en
ontzettend veel liefde gegeven.

 

 

PLOTS AFSCHEID

2007 °13/07/1951

Geheel onverwacht ging je heen
zonder afscheid te nemen
geen handdruk, geen laatste zoen
zelfs de bloemen ontbrak
de tijd hun kelken
te sluiten en te verwelken.

Wij kunnen slechts
hete tranen plengen
om ons verdriet te verzachten
onze rooddoorlopen ogen
achter onze handen te verbergen
en in gedachten je beeltenis
vasthouden en bewaren
in droeve eenzaamheid.

                            Ugo Verbeke

 

2006 °04/06/1929

Zo onverwacht,
zo ineens
kan het ons overkomen:
een mens valt weg
en er is een gat,
er is kou,
er is een niet weten waarom.
Slechts verdoofd zijn,
verbijsterd zijn,
bittere tranen,
vele nog ongeschreid
schrijnend in je binnenste.
Zo onverwacht, Heer,
U die eeuwige liefde bent:
ontdek ons dan opnieuw,
houd ons bij de hand.
U zult toch niet het werk
van uw handen laten vallen.

2006 °17/06/1979

Een brug
waar te veel verkeer op rijdt,
breekt in stukken.

Een hemel
waar te veel wolken zijn,
dondert naar beneden.

Een ziel
waar te veel gevoelens vechten,
sterft langzaam af.

 

 

OMA

2008 °15/09/1918

Moeder,
Met veel pijn in ons hart moeten wij je afgeven.
Je was voor ons een moeder uit de duizend.
Voor de kleinkinderen en achterkleinkinderen was je
die lieve mémé waar ze zoveel van hielden.
Iedereen was steeds welkom bij jou.
Met je lieve glimlach op je gezicht was je zo gelukkig
met een bezoekje of een kleine attentie.
Dankbaar zijn we dat je lang in ons midden mocht zijn.
Liefste moeder, nu moeten wij je in Gods handen geven.
Zorg hierboven voor ons zoals je altijd met veel liefde
en opoffering hebt gedaan.
In onze gedachten en ons hart zal je er altijd blijven
als onze liefste moeder.
Bedankt voor al het goede dat je ons hebt meegegeven.
Rust nu maar.

 

2006 °01/10/1919

Prachtig oud.

Zij liep langzaam door de dagen
schuifelde zacht van uur naar uur
gaf antwoord op al onze vragen
was levenswijs en toch zo puur.

Perkament doorschijnende wangen
een permanent in haar grijze haar
luisterde naar allen die haar aanbelangen
verviel soms in mistig grijze staar.

Een stille lach in half geloken ogen
een wetende glimlach om haar mond
wandelde statig, doch licht gebogen
door de tijd in haar bloementuin rond.

Ineens kon zij indringend kijken
dan voelde men zich weer even klein
andermans ogen moesten dan wijken
bevangen door onschuldig schuldig zijn.

Zij schuifelde dankbaar door de tijd
liep langs haar laatste levensdagen
en sterke innerlijke schoonheid
prachtig oud, door het leven gedragen.

 

2006 °28/10/1912

Lieve moeder, mémé, oma,

Je lichaam was oud en moe,
maar je geest was nog bij de tijd, gezond en gastvrij.
Je kon het de laatste weken moeilijk allemaal uitspreken,
maar wat je bedoelde konden we lezen in je ogen,
zien in je blik.

Wees niet ban voor wat er hierna zal zijn.
We kunnen niet met je meegaan.
Het laatste stuk moet je alleen.
Daar aan de overkant, dat geloven we,
is er iemand die op je wacht en voor je zal zorgen.

De aarde zal je nu bedekken,
ledematen beschermd door hout, planten,
bloemen en een pluk kruid,
niets kan ons verhinderen, na te denken,
hoeveel je van ons hield.

 

2006 °02/09/1909

De kaars leek bijna
eindeloos
maar is nu stil gedoofd

Een leven lang
zorgzaam geweest
gegeven en geloofd.

Een hand die zwaaide
als we gingen
en nog vele mooie dingen
zijn herinneringen
aan ons meme
die voor altijd
van ons afscheid nam…

 

2006 °02/09/1909

De kaars leek bijna
eindeloos
maar is nu stil gedoofd.
Een leven lang
zorgzaam geweest
gegeven en geloofd.
een hand die zwaaide
als we gingen
en nog veel mooie dingen
zijn herinneringen
aan ons meme
die voor altijd
van ons afscheid nam...

2006 °01/08/1915

Wanneer je doodgaat, hoef je niet te sterven,
als er maar enkele mensen je warmte en liefde erven.
Wanneer je sterft, verdwijn je niet,
want zovele herinneringen blijven,
ook na de fase van verdriet.
Afscheid nemen is een wandeling,
en daar waar de wolken in de hemel schuiven,
blij je staan en kijkt om,
want je wil nog even wuiven
naar je kinderen, kleinkinderen,
familie en vrienden…

 

2005 °23/01/1913

Ma, meme, klein memeetje,

Je weerstand was erg groot,
eigenlijk wilde je nog niet dood.
Je door ons laten helpen,
liet je niet gauw toe.
Alleen op het laatst,
je was ook zo ontzettend moe.
Wat je zei was vaak anders
dan je bedoelde.
Maar wij wisten wel wat je voelde.
Het vechten heb je uiteindelijk opgegeven.
In ons hart zul je altijd blijven leven.

 

2004 °26/01/1920

Mama voor haar kinderen
Oma, mémé voor haar kleinkinderen
Oma Gistel voor haar achterkleinkinderen.
Maria voor haar echtgenoot,
haar levenstochtgenoot.

Vrouw met kennis.
Vrouw van boeken,
ogen die zoeken.
Wassen en plassen,
goed op de kinderen passen,
slagroom smaken.

Man ver van huis,
na de oorlog terug thuis.
Vrouw in rouw,
altijd trouw.

Handen vergroeid,
kennis boeit.
Laat de zon schijnen,
alle zorgen wegglijden.

Een guitige blik,
dan de laatste snik.

Tot weerziens.

 

2004 °20/07/1920

Een mama, een oma, een zus, een vriendin,
gedreven door een enorme portie energie en levenslust

een serenade vol vrolijke noten,
een klaterende spraakwaterval.

In je kleine gestalte ligt een schat:
een oogverblindend hart van goud.

Als een fier pauw die haar veren wijd spreidt,
in al haar pracht en praal van graag zien en graag gezien worden.

Gesmeed door een verleden,
reizend met een handtas vol 'carpe diem'.

"Le corbeau et le renard"
fabelachtig zoals jij het bracht.

Een ratelende Singer...
Een naaigaren ontrafelt zich... helaas niet oneindig...

Een plotse stilte vulde je kamer met een warme gloed,
maar de echo van je Wakkense dialect blijft weergalmen
in ons hoofd
... voor altijd.

 

 

 

OPA

2006 °27/12/1923

Ik heb mijn man, mijn vake, mijn pépé
niet verloren
daarvoor gaf hij mij te veel
wat hij me zei, dat blijf ik horen
van wat ik ben, is hij een deel
ik kom hem overal tegen
in wat ik doe, in wat ik laat
hij was en blijft voor mij een zegen
waarvan het spoor steeds verder gaat.

 

2006 °17/02/1940

Je was een man van weinig woorden.
Herkenbaar voor degene die bij je hoorde.
Een man, een vader, een opa
op wie je kon bouwen
en wiens woord je kon vertrouwen.
Zo bescheiden als je hebt geleefd
zo bescheiden ben je gestorven…

 

2006 °10/08/1921

Afscheid nemen
is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen en verpakken
in goede gedachten ter herinnering...

Afscheid nemen
is verwijlen bij een brok leven
en stilstaan op de pieken van pijn en vreugde...

Afscheid nemen
is met dankbaren handen weemoedig meedragen
al wat waard is niet te vergeten...

Afscheid nemen
is moeizaam de draden losmaken
en uit het spinrag der belevenissen loskomen
en achterlaten en niet kunnen vergeten...

Papa, Pepe
We hadden je lief
en we zullen je nooit
of nooit vergeten.

2006 °02/03/1935

Mijn lieve man,
lieve papa, lieve opa,

Je handen hebben voor ons gewerkt
je hart heeft voor ons geklopt.

Je hebt er niets meer van gemerkt
het is onverwachts gestopt.

We hadden je nog zo graag bij ons gehouden,
het was zo fijn, helaas dat mocht niet zijn.

Zwaar werden de dagen, lang duurde de nacht.
Hoe moeilijk te vechten bij ontbrekende kracht.

Bedankt voor alles wat je ons hebt gegeven.

 

2004 °21/07/1936

Je was de beste clown van Maaseik.
Je was een clown in hart en nier.
Clown zijn deed je met plezier.

Maar nu ben je in een hemels rijk.
Je bent naar de hemel gegaan,
in een wereld zonder pijn.

In een betoverend paradijs, hier ver vandaan.
Het is beter voor jou daar te zijn.
Hopelijk zie ik je later, en lopen we hand in hand
door dat onbereikbaar land.

Ik denk nog veel aan jou,
omdat ik onbegrensbaar van je hou.

 

 

 

 

MOEDER

2007 °07/10/1914

Moeder

Je hield van het leven
en was bijzonder dankbaar voor die milde gave
ofschoon je reeds vroeg de broosheid meemaakte.

Je was steeds actief en in de weer
zo zorgend ingesteld

begaan met wie sukkelde
met interesse luisterde waar een kleintje geboren was
bekommerd om veel

Je leven was lang
met vele vreugdevolle dagen
maar soms ook zwaar om dragen

nu is het altijd rust voor jou
je bent weg maar niet voor ons
vanaf nu gaan we verder in het leven zonder jou
en in ons binnenste koesteren we
vol dankbaarheid
al je goedheid voor ons.

 

2007 °19/04/1934

Moeder

Eenvoud sierde jouw leven,
iets van Gods goedheid
mochten we in jou vereren.

Wat je deed, deed je goed,
met veel zorg en overgave,
een moeder met een gouden hart,
we zullen je missen elke dag.

Op jouw gezicht
omkranst door grijze haren,
lag de stempel van de vrede
die goeie moeders als jij
wisten uit te stralen.

Nu ben je heengegaan
de pijn is nu voorgoed voorbij
jouw liefde blijft voortbestaan,
diep in ons hart geborgen.
Tot weerziens bij de Vader.

 

2007 °20/06/1914

De rimpels, diep in jouw gelaat,
getekend door het leven.
Verdriet en vreugd’ jou niet bespaard,
je dagen door verweven.

Ons vader, wij, saâm jouw gezin
waar je voor leefd’ en werkte.
Van vroeg tot laat, tot ’t niet meer ging,
dat gaf je kracht en sterkte

Het werd een zware last, te zwaar,
gedragen op je schouders.
Je werd te moe, je wou naar daar,
naar pa, je broers, je ouders.

En wij, wij blijven hier alleen,
moeten nog even verder.
Maar het wordt nooit meer als voorheen,
waar halen wij nu sterkte?

De hoop dat je gelukkig bent,
daar waar je nu gaat wonen.
Dat je der iedereen herkent,
zoals je ’t zo vaak droomde.

Eens … als we daar te samen zijn,
herenigd over grenzen.
Verheven, vrij van aardse pijn,
ongrijpbaar … voor ons, mensen.

 

2006 °30/03/1917

Moeders blijven meegaan voor het leven!
Maanden lang, voor je geboren wordt,
dragen ze jou heel geborgen.
Jaren lang, op weg naar het volwassen worden,
gaan ze met je mee, met heel veel zorg.
Eeuwen lang, in het waar maken van je leven,
blijven ze in je herinnering.

 

2006 °18/01/1939

De roos

Een roos is een mooie bloem
met een gevoelige symboliek.
Rood als teken van liefde,
doornen als teken van pijn.

De struik is sterk,
de rozenblaadjes zacht en teer.

’s Morgens ontwaken met de morgendauw.
Overdag op zoek naar de zon,
naar warmte en licht.
Steeds maar op zoek…

Haar bedwelmende geur,
versterkt geluk en verzacht de pijn.

Na een zware dag
vol sterke verlangens,
sluit de bloem zich.
Ze rust…

Slaap zacht moeder,
we vergeten je nooit.

 

2006 °09/10/1927

Het is een wonderbaar iets,
een moeder.
Anderen mogen u liefhebben:
uw moeder alleen begrijpt u.
Ze werkt voor u,
zorgt voor u,
bemint u.
Zij vergeeft u alles,
wat ge ook doet.
Ze bidt voor u.
En het enige verdriet
dat ze u naliet,
is te sterven
om het leven te beërven,
is van u heen te gaan
om voor God te staan.

2006 °17/12/1952

Een moeder sterft altijd te vroeg
al wordt zijn nog zo oud
je bidt dat God haar sparen zal
omdat je van haar houdt.

Maar als de dagen knellen gaan
zij ziek wordt, moe en benauwd
bid je dat God haar halen zal
omdat je van haar houdt.

 

2006 °26/10/1921

'k Wou om vergeving smeken
waarvoor, ik wist het niet,
en bij u nederknielen,
mijn knieën bogen niet.

Toen wist ik dat 'k u nimmer
nog iets vergelden kon.
Uw stem deed mij ontwaken
in 't klare licht der zon.

Daar blonken grote tranen
van heil en droefenis.
En 'k voelde diep in 't harte
wat ene moeder is.

                            Willem Elsschot

 

2006  °28/01/1914

't En is van U, hiernederwaard
geschilderd of geschreven
ons moederken, geen beeltenis
geen beeld van U gebleven.

Geen tekening, geen lichtdrukmaal
geen beitelwerk van steene
't en zij dat beeld in ons
dat gij gelaten hebt alleene.

O mogen wij, U onweerdig nooit
die beeltenis bederven,
maar eerzaam laat, ze leven in ons,
eerzaam in ons sterven.

                                      Guido Gezelle

 

2006  ° 27/12/1922

Een moeder zou niet mogen doodgaan
zou voor altijd moeten zijn
en leed en liefde bij ons blijven
het levendigste samenzijn...
een moeder kàn gewoon niet doodgaan
gestorven leeft zij nog in mij
zoals steeds wou ze ons voorgaan
in hart en geest blijft ze nabij

 

2005 °15/07/1922

Moeder,

Zo lang zij rustig leeft, kunnen wij haar vergeten,
ze kost ons zorg nog geld, zo doet ons nimmer zeer;
tweemaal in ’t jaar, misschien, gaan wij nog bij haar eten
en lachen als ze zegt: Het is de laatste keer.

Maar één kort spoedbericht maakt ons opnieuw tot zonen,
wat ons gewichtig werd, valt plots en dwaas uiteen,
wij dachten in onze eeuw en in ons werk te wonen
tot wij beschaamd en leeg haar kleine huis betreeën.

Ze heeft op ons gewacht. Tenzij ze is gestorven.
Daar ligt wie onze moeder was, het arm gezicht
waarin veel eenzaamheid berusting heeft gekorven
beschenen voor het laatst in reeds vervreemdend licht.

Dat wij voorgoed alleen zijn thans, dat alle bronnen
vervloeien in de tijd, bedroeft ons hart zo niet.
Maar dat onze overmoed zich nimmer heeft bezonnen
over haar eenzaamheid, dit wordt ons taaist verdriet.

                                                          Karel Jonckheere

 

2005 °31/05/1909

Je moeder blijft je moeder
zo eigen en vertrouwd
je wilt haar niet graag missen
omdat je van haar houdt.

Maar eens dan komt de dag
dat je haar moet laten gaan
je verstand zegt dat het goed is
maar in je ogen blinkt een traan.

 

2005 °23/12/1938

Wanneer ik dood ben
ween dan om mij maar
niet te veel.
Denk dan eens aan mij
maar niet te veel,
want het is niet goed
om lang bij de doden te verwijlen.

Denk aan mij
zo nu en dan
zoals ik was toen ik nog leefde
op ogenblikken die prettig
zijn om te herleven,
maar doe dat niet te veel,
laat mij maar in vrede rusten
zoals ik jou jouw rust zal geven,
want jij, jij behoort tot de levenden.

 

2005 °31/08/1908

Ons moeder

Ons moeder was een brave vrouw,
blijmoedig in haar stille moed.
Wij dragen voor haar geen zwarte rouw,
haar glimlach was daarvoor veel te goed.

Zij blijft in onze gedachtenis,
zoals een bloem in de ochtendlucht.
Behoedzaam is onze droefenis,
liefde in plaats van droef gezucht.

 

2004 °27/02/1918

Moeders beenderen

Op het kerkhof liggen beenderen
Vele reeds tot stof vergaan
Op het kerkhof liggen beenderen
Ook deze van mijn moeder lief

Maar die van haar, God weet waarom
-liefde vermag zo veel-
Maar die van haar, God weet waarom
Die zijn nog heel

Ze zijn zowat de mijne geworden
Ik gebruik ze dag na dag
Ze zijn zowat de mijne geworden
Zo draag ik haar in mij

Ga niet zoeken op het kerkhof
Hoe prachtig bloeien de seringen!
Ga niet zoeken op het kerkhof
Want nee, ze is er niet

                                               naar Maurice Carême

 

2004 °05/07/1905

Moeder

Moeder ik roep u naar huis
met de eerste van alle namen
ik heb op uw lichaam gewacht
de hemel zegt eindeloos amen

Moeder nu zijt gij thuis
de tijd blijft beneden de zorgen
een stilstaand geluk zonder morgen
in de hemel, de hemel uw huis

                                               Anton van Wilderode

 

2004 °10/03/1912

Ik heb gedroomd, o moeder,
dat gij op sterven laagt,
en voor het al te sluiten
mij lang in d'ogen zaagt.

Gij spraakt van eerlijk blijven,
van recht door 't leven gaan,
hebt toen nog eens geglimlacht,
en alles was gedaan.

 

2004 °14/12/1913

Moeder,

Haar ogen waren blauw, haar haren grijs.
Ze zei dat ze maar weinig dingen wist,
maar wat ze zei was zo gerijpt... zo wijs,
wel duizendmaal heb ik gedacht: dat is 't.

De hoog're dingen speelden bij haar mee
zij zag het leven in een ander licht,
zo stond ze ook te kijken naar de zee,
'n glimlach op haar nobele gezicht.

Zo kunnen bomen in het landschap staan
in volle rust en helemaal compleet,
zo is ze ook die avond doodgegaan
en nooit vergeet ik wat ze voor me deed.

                                                           Toon Hermans

 

2004 °13/12/1927

Ons moeder,

een lang en zinvol leven
van arbeid en zorgen geven,
uit haar vermoeide lichaam
is zachtjes moeder heengegaan.

Gedachten naar 't verleden:
wat moeders handen deden.
Ons rest nu groot gemis
om wat een moeder is.

1997  ° 06/03/1912

In diepe eerbied willen wij nog
één maal met je spreken.
Zoveel heb je steeds voor ons gedaan.
Je handen weren steeds bereid tot dienen.
Maar toch ... dat vonden wij zo heel normaal

Lieve mama,
nu geven wij jou uit handen aan Hem
die ondoorgrondelijk van je houdt.
De Heer die jou tot leven riep
en waarop je immer hebt gebouwd.

 

 

VADER

2008 °01/09/1927

Geloof me, kinderen:
mijn leven is geen gouden trap geweest!
Er zaten spijkers in en splinters.
Er zaten planken los,
geen kleden op de grond.
Het was maar kaal,
doch heel mijn leven
klom ik naar boven,
weer een overloop
en weer een hoekje om,
vaak in het pikkedonker,
maar nergens licht te zien.
Mijn kinderen, ga nu niet achteruit,
ga niet op ’t treetje zitten,
omdat je vindt dat je ’t zo moeilijk hebt.
Niet vallen hoor,
ik loop nog altijd mee
en klauter steeds
al is mijn aards bestaan
geen gouden trap geweest.

 

2007 °18/10/1944

Nimmer gaf je op voor ons te leven
wat je ook voelde, je bleef geven.
Nog zoveel te doen, dromen waarmaken …
We treuren, maar zijn gerust
ook hierboven … zal je over ons waken.

Nimmer gaf je op.
Dank je, pa.
Droom zacht.

 

2006 °05/08/1919

Papa,

Beetje bij beetje moesten we jou loslaten.
Op het einde konden we niet meer met je praten.
Die blik, die stilte deed veel zeer.
Die man van vroeger, was je niet meer.
We zagen heel goed je stille verdriet.
Maar helpen, dat konden we niet.
Nu moeten we in ’t leven zonder jou verder.
Maar hopelijk blijf je, ook van ver, onze herder.

 

2006 °08/08/1921

Ik was een kind,
je nam me bij de hand
en zei: “ik ben jouw vader”.
Je tilde me op
en leerde mij leven.

Ik ben jouw kind,
ik neem je bij de hand
-nog even-
en zeg: “zo was het goed,
heel goed,
want jij was een lieve, wijze
vader, mijn vader.”

 

2004 °23/01/1953

Liefste Pa,

Wat was je een 'prachtige' man
niet enkel je sterke en krachtige verschijning
wekte respect bij iedereen
ook en overal was je vol vuur en overtuiging
voor je idealen.

Vol warmte en onvoorwaardelijke liefde
voor diegenen die je liefhad.
"Gelukkig zijn met hetgeen je hebt" was je motto.
Nooit hoorden we je klagen,
nooit zei je een slecht woord.
Je vroeg zo weinig
en genoot des te meer van de eenvoud
en de schoonheid van het leven.

Bedankt lieve Pa
voor de kracht die je ons geeft
om het leven zo dierbaar te koesteren.

 

2004  ° 08/10/1916

Papa,

Beetje bij beetje moesten wij je loslaten.
Tot het laatst zijn wij met je blijven praten.
De blik, de stilte deed vaak zeer,
maar toonde hoe je van ons hield.
We zagen je stil verdriet,
en meer doen dan bij je zijn, konden we niet.
Je was voor ons een beste vriend.
Als ingoed mens heb je nu rust verdiend.

2005 °03/11/1943

Vader wij hebben u begraven
en de grond erkend
zacht om te slapen, zacht om te vergeten:
zand dat vervloeit en water, ongeweten,
herinnering en droefheid voormaals onbekend.

Gij zult niet eenzaam zijn, maar slapen slapen
met sterren ’s avonds een onblusbaar vuur
en, rond uw eiland, het traagstromend water.
De bomen wuiven tijdeloos en ieder uur.

Gij zult niet eenzaam zijn.
De bloemen en de kruiden
werden maar even in hun bloei gestuit
en elke lente loop de wingerd uit
wanneer de jonge wind keert van het zuiden.

Gij zult niet eenzaam zijn:
de nachtegaal zal fluiten.

                            Anton van Wilderode

 

2005 °17/02/1952

Liefste papa,

Ik zie je hier naast me
met je mooie zwarte haren,
je fonkelende ogen en
je stralende lach.

Ik hoor je hier naast me
met je hartelijke spontane lach, zo papa,
vanuit diep in je hart.

Ik voel je hier naast me
zo’n trotse schouderklop,
zo’n innige omhelzing,
zo’n warme kus.

Ik ruik je hier naast me
mijn vertrouwde “papa-lucht”.

Ik proef je hier naast me
je enthousiasme en je werklust, je
hartelijkheid,
je gouden hart voor iedereen.

Ik blijf je zien, horen, voelen,
ruiken en proeven…
Je bent niet weg, papa, je blijft altijd bij me.
Ik zal je altijd meenemen diep in mijn hartje.

 

2004 °24/11/1955

Lieve Papa

Ik schrijf je een gedicht met een nieuw gezicht
Ons papa moest persé sterven
en ons leven viel in duizend scherven

Ons pa komt niet meer terug
en hij vindt de weg hiernaar maar niet
Die acht weken in het ziekenhuis waren pijnlijk
Zowel voor pa als voor ons
En toch kon het niet zijn

We hadden telkens een beetje hoop
Maar die viel in één grote puinhoop
Tot die vroege ochtend ging je ervoor
Wat heeft je toch tegengehouden om te
vechten

Papa, wij blijven met bewondering naar je
kijken
Als je jouw handen over ons uit blijft strijken

 

2004 °28/12/1932

Voor de
liefste Echtgenoot en Vader

Als alle echtgenoten en vaders op de
wereld handen waren die
in vriendschap werden
uitgestoken, dan
zouden wij jouw hand
vasthouden.

 

 

KIND

2008 °09/07/2001

Dag lieve …
we vergeten je nooit.
Je was veel te lief
om zo maar te vergeten
en dat we je missen
dat zul je wel weten.
Jij gaat nu op reis
en wij moeten je groeten.
Het doet ons verdriet
dat jij nu moet gaan.
Wij wensen dat je
opnieuw zult bestaan
in een droomland waar wij
ooit weer samenkomen
en waar mensen nooit meer
door hoeven te gaan.